تا 4 ماه پیش در امریکای شمالی، آیفون 5 از نظر سهم مصرف اینترنت یک فاصله چشمگیر 8 درصدی را با گلکسی اس 3 داشت ولی اکنون تنها 0.2 درصد از رقیب مستقیم خود جلوتر است. این را آمارگیری جدید بنگاه تبلیغاتی Chitika بر ملا کرده. 

در حال حاضر آیفون 5 در امریکای شمالی 6.6 درصد از ترافیک وب را به خود اختصاص داده و سایر آیفون ها نیز 34.9 درصد را. در سمت دیگر، سهم گلکسی اس 3 برابر است با 6.4 درصد و سایر تلفن های سامسونگی نیز 14.2 درصد از ترافیک اینترنت را مال خود کرده اند. 

از رقابت این دو غول که چشم بر گیریم، سایر تلفن ها هم سهم 37.8 درصدی را با هم تقسیم کرده اند. ولی نکته این است که پرچمدار فعلی سامسونگ که نزدیک به 10 ماه از عرضه آن می گذرد، توانسته در این مدت فاصله خود را با پرچمدار 4 ماهه اپل کم کند. 

عادت کرده ایم که سران اپل استفاده بیشتر کاربران آیفون از اینترنت را دلیل برتری چشمگیر تجربه کار با آن بر تجربه کار با رقبای به زعم آنها بی کیفیت اندرویدی قلمداد کنند. ولی چه اتفاقی افتاده که پرچمدار تازه نفس اپل، دارد قافیه را به پرچمدار در حال بازنشستگی سامسونگ واگذار می کند؟ انگار آیفون 5 دیگر جادویی نیست. 

آیا این را یک زنگ خطر دیگر برای اپل در بازار تلفن های هوشمند نمی دانید؟
 

یکی از کمبودها در فضاهای بین سیاره ای، پمپ بنزین -به معنای عام- است! و این کمبود بزرگ باعث شده که فضاپیماها مجبور به حمل مقادیر زیادی از ذخایر سوخت گران قیمت و مایه زحمت شوند که این اجبار، دامنه حرکت آنها را هم محدود می کند. ولی با استفاده از جدید ترین ایده ناسا برای ساخت بادبان خورشیدی پیشران، احتمالاً فضانوردان آینده می توانند سوار بر بادهای خورشیدی به دیگر ستارگان پرواز کنند. 

این بادبان فضایی که طراحی آن بر عهده شرکت L'Garde بوده،Sunjammer  نام دارد که عنوان یکی از داستان های علمی-تخیلی کوتاه آرتور سی. کلارک هم هست. Sunjammer  بزرگترین بادبان خورشیدی در تاریخ بشر است و زمانی که به طور کامل باز شود، ابعاد آن 38 در 38 متر خواهد بود. 

با این مساحت که معادل یک سوم هکتار است، Sunjammer  می تواند پروتون های تشکیل دهنده بادهای خورشیدی را به دام بیندازد و نیروی پیشرانی معادل 0.01 نیوتن رو تولید کند. فقط برای مقایسه، نیروی تولیدی توسط دو موتور سوخت جامد شاتل فضایی برابر است با 5.3 میلیون نیوتن. 

به طرز شگفت آوری، این بادبان تنها و تنها 5 میکرون ضخامت دارد. ناسا با شرکت DuPont همکاری کرده تا آن را از جنس Kapton بسازد که نوعی پلاستیک عایق حرارت با پوشش طلایی است و اغلب به عنوان خارجی ترین بخش لباس فضانوردان استفاده می شود. Kapton می تواند دماهایی بین -273 تا +400 درجه را تاب بیاورد.